IRSD-KHID-RHID

Op 17 december 2010 stak Mohamed Bouazizi zichzelf in brand in Sidi Bouzid. Hierop volgde een enorme kettingreactie die vanuit Tunesië de Arabische wereld door elkaar schudde en vooral tot de afzetting leidde van meerdere staatshoofden die reeds decennialang aan de macht waren (in Tunesië, Libië, Egypte, enz.). Tien jaar later levert deze schokgolf, die door de media ondertussen beter bekend staat onder de ongelukkig gekozen benaming “Arabische Lente”, een teleurstellende balans op: enkel Tunesië kwam er met de schrik van af, terwijl verschillende andere getroffen landen (Libië, Syrië, Yemen) in een burgeroorlog verwikkeld raakten. Eén ding kwam duidelijk naar voren uit de verschillende conflicten: de sociaal politieke eisen hebben niet het gewenste gehoor gekregen en de socio economische tekortkomingen bleven aanhouden; sterker nog, ze verergerden.

Sinds 2019 zijn nu ook in enkele hoofdsteden die tijdens de manifestaties van 2011 de dans grotendeels wisten te ontspringen mensen op straat gekomen om hun sociale onvrede te uiten. De media spreken zelfs over een “Arabische Lente 2.0” (in Algerije, Libanon, Soedan). Ook al zet de gezondheidscrisis ten gevolge van COVID-19 de vraagstukken rond de aanhoudende instabiliteit in het Midden-Oosten en Noord-Afrika tijdelijk in de schaduw, toch bleven de geopolitieke ontwikkelingen en de eraan verbonden veiligheidsuitdagingen niet achter slot en grendel. Nu het Strategisch Kompas van de Europese Unie de geografisch nabijgelegen risico’s onder de aandacht brengt, is het gepast om de toekomst te bestuderen van onze nabije, zuidelijke buren: de Maghreb.

Om deze problematiek vanuit verschillende standpunten te belichten, verwelkomen we met genoegen prof. dr. Pierre Vermeren, professor in de hedendaagse geschiedenis aan de Universiteit Paris I Panthéon-Sorbonne, en dr. Michaël Béchir Ayari, senior analist bij de International Crisis Group (ICG). Zij zullen hun visies – die respectievelijk in Marokko en Tunesië heersen – uitwisselen op de Maghrebijnse, en meer bepaald Algerijnse, ontwikkelingen.