Het New START-verdrag vormt de hoeksteen van het evenwicht van de strategische strijdkrachten tussen de Verenigde Staten en Rusland: het regelt de onderhandelde vermindering van de arsenalen van de twee grootste kernmachten. Het ontwapeningsverdrag is gestructureerd rond maatregelen die het gebruik van kernkoppen en leveringssystemen beperken volgens zeer strikt gedefinieerde categorieën. New START heeft vooral als voordeel dat het voorziet in een kennisgevingsprocedure van strategische oefeningen en een wederzijds inspectiesysteem. De onderhandelingen over het verdrag verliepen moeizaam, maar uiteindelijk werd het in 2010 ondertekend. Vervolgens werden tijdens het piekmoment van de coronapandemie in 2020 de inspecties stilgelegd en alles wees erop dat de onderhandelingen over een verlenging tot na de verstrijkingsdatum op 5 februari 2021 op een mislukking zouden uitlopen. Meerdere opties werden inderdaad voorgesteld, zoals conventionele en nieuwe strategische wapens in het verdrag opnemen of het geldigheidsgebied van het verdrag uitbreiden naar derde landen. Gezien de geopolitieke context hielden zowel de Verenigde Staten als Rusland het echter bij een pragmatischere aanpak en op 3 februari 2021 beperkten ze de vernieuwing van het verdrag tot een simpele verlenging van vijf jaar met nieuwe limieten. Toch hebben de bekoelde relaties tussen Washington en Moskou sinds de Russische invasie van Oekraïne het lot van New START bezegeld. Tijdens zijn ‘State of the Nation Address’ op 21 februari, kondigde de Russische president Vladimir Poetin aan dat Rusland zich verplicht zag het New START verdrag met de Verenigde Staten op te schorten. De factoren die tot deze beslissing geleid hebben en de mogelijke gevolgen van deze opschorting staan centraal in deze analyse.
e-Note 48 downloaden(Alleen beschikbaar in het Engels)
Onderzoekslijnen: Veiligheids- en defensiearchitectuur; Defensie-capaciteiten en –technologieën; Eurazië
© U.S. Air Force Airman 1st Class Spencer Perkins (36th Wing Public Affairs)
